تأثیر آموزش مهارتهای کنترل کودک به مادران بر کاهش علایم اختلال نقص توجه / بیش فعالی کودکان و افسردگی مادران

اختلال نقص توجه / بیش فعالی (adhd) برای بسیاری از دانش آموزان مشکلات زیادی ایجاد می کند و بر عملکرد شناختی‏، اجتماعی، هیجانی و خانوادگی و سپس در بزرگسالی بر عملکرد شغلی و زناشویی آنان تأثیر می گذارد. از سوی دیگر، والدین کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی، فشار روانی بیش از حدی را تجربه می کنند و افسردگی، احساس محدودیت، ناکامی بالا، توانایی و اعتماد به نفس پایین و نیز اختلاف زناشویی در بین آنها مشاهده می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش رفتاری کنترل کودک به والدین بر کاهش نشانه های نقص توجه / بیش فعالی و بهبود عملکرد رفتاری کودکان و نیز کاهش میزان گرایش به افسردگی مادران کودکان مبتلا به این اختلال است. برای این منظور 22 دانش آموز 6 تا 11 ساله مبتلا به نقص توجه / بیش فعالی که به مراکز مشاوره و بهداشت روانی شهرستان ساری مراجعه کرده اند از طریق مصاحبه بالینی و پرسشنامه snap-iv به شیوه ای هدفمند برای پژوهش انتخاب شدند. سپس افراد نمونه از نظر متغیرهای سن، جنسیت و تحصیلات با هم همتاسازی شده و بر حسب تصادف در گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. در جلسه های برنامه آموزشی مهارتهای کنترل کودک در گروه آزمایش فقط مادران شرکت کردند و به مدت 14 جلسه تحت آموزش مطابق برنامه بارکلی (1981) و نیز فورهند و مک ماهون (1981) قرار گرفتند اما گروه گواه تا پایان پس آزمون هیچ آموزشی دریافت نکرد.